Wykryto, iż właśnie używasz przeglądarki Internet Explorer 6.
W związku z tym, iż przeglądarka ta nie spełnia podstawowych standardów oraz zgodnie z zaleceniami producenta należy zaktualizować ją do nowszej wersji.
Dalsze przeglądanie naszej strony przy użyciu Internet Explorer 6 będzie powodowało nieprawidłowe wyświetlanie niektórych elementów.
ZAMKNIJ
Koło Gospodyń Wiejskich i Zespół Regionalny Dulowiacy z Dulowej współpracujący z Lokalną Grupą Działania „Partnerstwo na Jurze” w dniach 25-26 kwietnia 2014r. uczestniczyli w VI Małopolskim Konkursie Obrzędów, Obyczajów i Zwyczajów Ludowych „Pogórzańskie Gody” w Łużnej, gdzie zajęli I miejsce w kategorii: grup obrzędowych za wykonanie zwyczaju zapustnego „Suzoje w kusy wtorek”.
Ponadto jury konkursowe zakwalifikowało Koło Gospodyń Wiejskich i Zespół Regionalny Dulowiacy z Dulowej do udziału w XXX Jubileuszowym Międzywojewódzkim Sejmiku Wiejskich Zespołów Teatralnych w Bukowinie Tatrzańskiej w dniach 28-29 czerwca br.
Podczas Konkursu prezentowano dziedzictwo kulturowe Małopolski wyrażone w muzyce, śpiewie, gwarze, zwyczajach, obyczajach i obrzędach ludowych. Koło Gospodyń Wiejskich i Zespół Regionalny Dulowiacy przedstawili zwyczaj Suzoje.
We wtorek przed Środą Popielcową, czyli w kusy wtorek w największej chałupie we wsi, odbywa się zabawa ostatkowa (taniec na len i konopie, na karpiele i ziemniaki). W trakcie tej zabawy przychodzą Suzoje – przebierańcy ostatkowi. Brudzą sadzami, psocą, figlują, przewracają, tańczą. Wypowiadają dziwne oracje na opak żądając datków. Stukają laskami, odpędzają złe moce, życzą gospodarzom szczęścia i urodzaju w bieżącym roku. Ważnym elementem w tym przedstawieniu jest również „Pogrzebanie basa” związane z końcem karnawału. Suzoje, to mężczyźni poprzebierani za przybyszów z innego świata, za dziadów, za Cyganów, za kobiety, za zwierzęta. Ubrani na opak, w kożuchach, w byle jakich ubraniach, przepasani powrósłem. Na głowach mają dziwne czapki, wszyscy są usmarowani sadzami.
Powyższe przedstawienie jest poparte wywiadami etnograficznymi i udokumentowane przez folklorystę i regionalistę – Panią Halinę Duda, która napisała autorski scenariusz i opracowała scenografię. Zebrana dokumentacja potwierdza istnienie powyższego zwyczaju w XIX wieku, a niektóre jego elementy jeszcze wcześniej.
Serdecznie gratulujemy osiągnięć i życzymy całemu Zespołowi zapału, natchnienia i inspiracji do działań twórczych w kultywowaniu dziedzictwa „małej ojczyzny” oraz wspaniałej publiczności w kolejnych latach działalności.
